Links en rechts zijn er opmerkingen gemaakt over het aantal van tien kinderen van Opa en Oma Diepen-Bergehegge.
In de tekst staat dat inderdaad niet juist, het zijn er elf: Ria, Herman, Joris, Joop, Kien, Frits, Ciel, Let, Lien, Tonja, Rees.
De eenvoudigste manier om het te onthouden is te denken aan het oude merk van de "eau de cologne" 4711. Daarvan gaat het verhaal dat de maker/uitvinder, net als Opa en Oma, elf kinderen had, 4 zonen en 7 dochters, samen 11 kinderen.
Weer anderen zeggen dat "4711" een huisnummer was, maar ik vind het verhaal van het aantal kinderen veel leuker.
Peter
dinsdag 29 december 2009
woensdag 16 december 2009
Zoals ik eerder meldde was ik in voor andere of betere oplossingen om het tweede huwelijk van mijn vader met Josje zo juist mogelijk weer te geven.
In feite had ik het antwoord zelf al gegeven met de opmerking dat een van de voordelen van een spreadsheet is dat per cel verwezen kan worden naar een of meer andere sheets.
Dus verwijs ik op aandringen van mijn eigen familie in de cel van Josje voor de Sopers-gegevens naar een separate sheet met de naam "Sopers-van Baar", zijnde de ouders van Jan Sopers, de eerste echtgenoot van Josje.
Peter
In feite had ik het antwoord zelf al gegeven met de opmerking dat een van de voordelen van een spreadsheet is dat per cel verwezen kan worden naar een of meer andere sheets.
Dus verwijs ik op aandringen van mijn eigen familie in de cel van Josje voor de Sopers-gegevens naar een separate sheet met de naam "Sopers-van Baar", zijnde de ouders van Jan Sopers, de eerste echtgenoot van Josje.
Peter
dinsdag 15 december 2009
Hoeveel mensen heten "Diepen" in Nederland?
Sinds kort heeft het Meertens instituut de Familienamenbank op het internet beschikbaar gemaakt. In 1947 waren er 100 mensen in Nederland die Diepen heetten, in 2007 nog maar 37!
zaterdag 12 december 2009
Stamboom
Beste allemaal,
De afgelopen periode heb ik met belangstelling de email correspondentie gevolgd tussen de verschillende leden van de familie. Bij deze wil ik proberen een bijdrage te leveren, zeker in het zicht van een mogelijke reünie komend jaar.
In de 70-er jaren is er al eens een reünie georganiseerd geweest en dankzij de medewerking van velen zijn bij die gelegenheid de gegevens van de uitgave “Genealogie van de familie Diepen” uit 1958 aangepast aan de toen bekende ontwikkelingen. Inmiddels zijn er meer dan 30 jaar verstreken en nieuwe aanpassingen zijn geboden. De opmerking van Frits (Nolet) deed bij mij de gedachte rijzen om dan niet alleen de gegevens vast te leggen met de moderne middelen techniek, maar ook zodanig dat iedereen er direct “bij” kan en ook nog eens in staat is zelfstandig wijzigingen door te voeren. Dan kom je terecht bij Google Docs (*).
Misschien is de eerste gedachte dat een tekst-document dan het gemakkelijkste is. Toch heb ik gekozen voor een spreadsheet en wel om de volgende reden:
hoe eenvoudiger het overzicht, hoe beter leesbaar; maar dan ontbreken essentiële gegevens.
En een spreadsheet biedt de mogelijkheid om per cel achterliggend commentaar toe te
voegen. Bovendien, indien iemand een andere (gerelateerde) stamboom op een aparte sheet
wil toevoegen, kan per cel naar zo’n sheet worden verwezen.
Voor degenen die niet gewend zijn met een spreadsheet te werken hoop en vertrouw ik erop dat er altijd wel iemand in hun omgeving is die een handje kan toesteken.
Voor de opbouw van de spreadsheet heb ik de volgende uitgangspunten gehanteerd:
NB: Voor alle gegevens geldt: "tenminste voor zover mij bekend".
- de opzet is om de actuele stand weer te geven. Ik ben mij ervan bewust dat daarbij misschien voor sommigen ongewild gevoelige zaken (opnieuw) naar voren komen.
- met respect voor alle (en dan met name de oudere) familieleden, voor iedereen heb ik de roepnaam gebruikt. In het commentaar staat de juiste omschrijving. In het commentaar staan ook de geboortedatum, de geboorteplaats en wanneer van toepassing de datum en plaats van overlijden. In het geval dat iemand is overleden heb ik de naam in schuin schrift gezet.
- in het veld, direct rechts van de naam, staat:
- niets als de persoon nooit is getrouwd
- “x” als de persoon getrouwd is (met in het commentaar de plaats en datum van het huwelijk)
- “/” als de persoon gescheiden is (met in het commentaar, in aanvulling op de huwelijksgegevens, de plaats en datum van de scheiding)
- “#” als er sprake is van een andere vorm van samenleving
- te beginnen met het eerste kind worden kinderen steeds één regel onder de ouders gezet. Op die manier komen er op één regel nooit meer dan twee personen voor. Zo ontstaat de mogelijkheid om in de eerste kolom het email adres van de betrokkene(n) op die regel te zetten. Indien gewenst kunnen adresgegevens en/of telefoonnummers nog worden toegevoegd, hetzij als commentaar in de cel met het emailadres, hetzij in kolommen meer naar rechts.
Tot slot heb ik dan nog de twee volgende belangrijke opmerkingen te maken:
Google Docs biedt niet alleen de mogelijkheid een bestand met elkaar te delen, maar ook kan aan iedereen de mogelijkheid worden geboden om zelf gegevens toe te voegen of te wijzigen. Dat voorkomt dat er één iemand is die als “webmaster” moet optreden.Maar ook moet er dan van kunnen worden uitgegaan dat alle gebruikers dezelfde uitgangspunten hanteren, dan wel dat er in onderling overleg met elkaar en met algemene stemmen, wijzigingen in de opzet worden doorgevoerd. Dus op- of aanmerkingen zijn welkom (graag zelfs) en wie de geldende afspraken onderschrijft kan mij laten weten dat hij/zij graag wijzigingen wil kunnen doorvoeren zodat ik niet alleen “VIEW”-, maar ook “EDIT”-rechten kan toekennen.
Bij mijn weten geldt alleen voor mijn vader dat er sprake was van een tweede huwelijk (met Josje), die kinderen had uit een eerder huwelijk.Genealogisch kan die informatie nooit worden samengevoegd, maar dat doet geen recht aan de houding van mijn vader jegens Michiel en Jan-Hein. Hij heeft hen van meet af altijd als gelijken behandeld. Dus, net als in de opzet in de 70-er jaren, heb ik hun gegevens ook nu weer ingevoegd.Voor iedere suggestie houd ik mij aanbevolen om dat op een andere of betere manier te doen.
En dan helemaal tot slot, natuurlijk maak ook ik graag gebruik van deze gelegenheid om iedereen hele fijne feestdagen, een gezellig uiteinde en een voorspoedig en gelukkig 2010 toe te wensen.
Peter
(*) Net als bij de laatste email informatie van Frits Nolet, ook voor het spreadsheet moet je inloggen via Google en dan kiezen voor "Documenten".
De afgelopen periode heb ik met belangstelling de email correspondentie gevolgd tussen de verschillende leden van de familie. Bij deze wil ik proberen een bijdrage te leveren, zeker in het zicht van een mogelijke reünie komend jaar.
In de 70-er jaren is er al eens een reünie georganiseerd geweest en dankzij de medewerking van velen zijn bij die gelegenheid de gegevens van de uitgave “Genealogie van de familie Diepen” uit 1958 aangepast aan de toen bekende ontwikkelingen. Inmiddels zijn er meer dan 30 jaar verstreken en nieuwe aanpassingen zijn geboden. De opmerking van Frits (Nolet) deed bij mij de gedachte rijzen om dan niet alleen de gegevens vast te leggen met de moderne middelen techniek, maar ook zodanig dat iedereen er direct “bij” kan en ook nog eens in staat is zelfstandig wijzigingen door te voeren. Dan kom je terecht bij Google Docs (*).
Misschien is de eerste gedachte dat een tekst-document dan het gemakkelijkste is. Toch heb ik gekozen voor een spreadsheet en wel om de volgende reden:
hoe eenvoudiger het overzicht, hoe beter leesbaar; maar dan ontbreken essentiële gegevens.
En een spreadsheet biedt de mogelijkheid om per cel achterliggend commentaar toe te
voegen. Bovendien, indien iemand een andere (gerelateerde) stamboom op een aparte sheet
wil toevoegen, kan per cel naar zo’n sheet worden verwezen.
Voor degenen die niet gewend zijn met een spreadsheet te werken hoop en vertrouw ik erop dat er altijd wel iemand in hun omgeving is die een handje kan toesteken.
Voor de opbouw van de spreadsheet heb ik de volgende uitgangspunten gehanteerd:
NB: Voor alle gegevens geldt: "tenminste voor zover mij bekend".
- de opzet is om de actuele stand weer te geven. Ik ben mij ervan bewust dat daarbij misschien voor sommigen ongewild gevoelige zaken (opnieuw) naar voren komen.
- met respect voor alle (en dan met name de oudere) familieleden, voor iedereen heb ik de roepnaam gebruikt. In het commentaar staat de juiste omschrijving. In het commentaar staan ook de geboortedatum, de geboorteplaats en wanneer van toepassing de datum en plaats van overlijden. In het geval dat iemand is overleden heb ik de naam in schuin schrift gezet.
- in het veld, direct rechts van de naam, staat:
- niets als de persoon nooit is getrouwd
- “x” als de persoon getrouwd is (met in het commentaar de plaats en datum van het huwelijk)
- “/” als de persoon gescheiden is (met in het commentaar, in aanvulling op de huwelijksgegevens, de plaats en datum van de scheiding)
- “#” als er sprake is van een andere vorm van samenleving
- te beginnen met het eerste kind worden kinderen steeds één regel onder de ouders gezet. Op die manier komen er op één regel nooit meer dan twee personen voor. Zo ontstaat de mogelijkheid om in de eerste kolom het email adres van de betrokkene(n) op die regel te zetten. Indien gewenst kunnen adresgegevens en/of telefoonnummers nog worden toegevoegd, hetzij als commentaar in de cel met het emailadres, hetzij in kolommen meer naar rechts.
Tot slot heb ik dan nog de twee volgende belangrijke opmerkingen te maken:
Google Docs biedt niet alleen de mogelijkheid een bestand met elkaar te delen, maar ook kan aan iedereen de mogelijkheid worden geboden om zelf gegevens toe te voegen of te wijzigen. Dat voorkomt dat er één iemand is die als “webmaster” moet optreden.Maar ook moet er dan van kunnen worden uitgegaan dat alle gebruikers dezelfde uitgangspunten hanteren, dan wel dat er in onderling overleg met elkaar en met algemene stemmen, wijzigingen in de opzet worden doorgevoerd. Dus op- of aanmerkingen zijn welkom (graag zelfs) en wie de geldende afspraken onderschrijft kan mij laten weten dat hij/zij graag wijzigingen wil kunnen doorvoeren zodat ik niet alleen “VIEW”-, maar ook “EDIT”-rechten kan toekennen.
Bij mijn weten geldt alleen voor mijn vader dat er sprake was van een tweede huwelijk (met Josje), die kinderen had uit een eerder huwelijk.Genealogisch kan die informatie nooit worden samengevoegd, maar dat doet geen recht aan de houding van mijn vader jegens Michiel en Jan-Hein. Hij heeft hen van meet af altijd als gelijken behandeld. Dus, net als in de opzet in de 70-er jaren, heb ik hun gegevens ook nu weer ingevoegd.Voor iedere suggestie houd ik mij aanbevolen om dat op een andere of betere manier te doen.
En dan helemaal tot slot, natuurlijk maak ook ik graag gebruik van deze gelegenheid om iedereen hele fijne feestdagen, een gezellig uiteinde en een voorspoedig en gelukkig 2010 toe te wensen.
Peter
(*) Net als bij de laatste email informatie van Frits Nolet, ook voor het spreadsheet moet je inloggen via Google en dan kiezen voor "Documenten".
vrijdag 11 december 2009
Nogmaals Katacomben
Joris Diepen heeft nog meer informatie over de katakomben:
Lieve familie,
Hierbij vast wat info over de Katakomben.
Zie tevens onderstaande site van onze Katakomben.
http://www.katakomben.nl/
Lieve groet,
Joris Diepen
100 jaar Romeinse Katakomben* in Valkenburg
De catacomben van Rome in Rome, maar ook elders in het laat-antieke middellandse zeegebied, waren catacomben onderaardse begraafplaatsen, waarin in de eerste eeuwen van onze jaartelling christenen en joden in groten getale een laatste rustplaats kregen.
Ze zijn voor wat Rome betreft, gelegen buiten de oude stadsmuren aan uitvalswegen, zoals de Via Appia en Via Salaria. Slechts enkele van deze uitgebreide onderaardse gangencomplexen zijn voor het publiek toegankelijk. De Valkenburgse katakomben zijn te typeren als een archeologische reconstructie van vroeg-christelijke begraafplaatsen.
Ontstaan en ontwikkeling van de Romeinse Katakomben in Valkenburg Het ontstaan van de Romeinse Katakomben in Valkenburg, alsook de opkomst van Valkenburg als toeristisch centrum, gaan terug tot het einde van de 19e eeuw en zijn nauw verbonden met de Tilburgse textielfabrikantenfamilie Diepen. Armand Diepen (1846-1895), behalve industrieel ook een vooraanstaand socioloog en econoom, kocht aan de Plenkertstraat een buitenhuis en terreinen, die hij inrichtte als een park in de toen populaire Engelse landschapsstijl (het Rotspark). Na zijn dood werd de band van de familie Diepen met Valkenburg voortgezet door twee van zijn zonen, Jan (1872-1930) en Karel (1873-1954) Diepen. Zij vestigden zich definitief in Valkenburg. Jan Diepen raakte in 1908 geboeid door de catacomben in Rome en vatte het idee op om delen van deze Romeinse catacomben, in de mergelgroeve onder het terrein van het familiebezit, na te maken. Met veel ambitie en energie werd dit omvangrijke project opgepakt en met name Jan wist, gebruik makend van de contacten van de familie Diepen en niet in de laatste plaats van zijn familiekapitaal, veel deskundigen en autoriteiten voor dit plan te mobiliseren.
* Officiële spelling: catacomben.
Statutaire naamgeving: Katakomben, afgeleid van het Griekse woord kata-kumbèn
De bekende architect dr. Pierre Cuypers, die regelmatig in Valkenburg verbleef en tot de relatiekring van de familie Diepen behoorde, kreeg de supervisie over de uitvoering van het project. Hierbij werden werkeloze schilders uit zijn atelier ingeschakeld.
Het project had een meerledige doelstelling. Een eerste oogmerk, vooral naar buiten toe, was sociaal van karakter; nl. werkverschaffing in een voor Valkenburg economisch moeilijke periode. Voorts was er vanaf het begin het wetenschappelijke, meer specifiek, het christelijk-archeologische oogmerk. Gesteld kan worden, dat het katakombenproject vooral een nieuw monument van christelijke kunst en archeologie wil zijn en de wetenschappelijke dimensies voorop plaatst.
Essentieel voor de snelle verantwoorde totstandkoming van de Valkenburgse katakomben zijn een drietal samenhangende contacten, die Jan en Karel Diepen voor hun plannen benutten. Dit betroffen zowel maatschappelijk/politieke als kerkelijke contacten in binnen- en buitenland als contacten met de nationale en internationale wetenschappelijke wereld. Alleen tegen de achtergrond van deze drie netwerken kan worden verklaard, dat in zo’n korte tijd een zo groot project gerealiseerd kon worden, waarbij de al eerder genoemde factor van het familiekapitaal niet onvermeld mag blijven. Voor de uitvoering van het project was medewerking vanuit Rome, waar de te kopiëren originelen zich bevinden, uiteraard onontbeerlijk. De medewerking van de Pauselijke Commissie voor Christelijke Archeo-logie onder leiding van prof. O. Marucchi en secretaris baron dr. R. Kanzler opende de poorten tot alle Romeinse catacomben. Deze commissie stelde personeel beschikbaar voor de voor de reproductie noodzakelijke opmetingen. Verder verleenden catacombendeskun- digen zoals prof. J. Wilpert en Sixtus Scaglia hun medewerking.
De bouw en reproductie in de beschikbare mergelgroeve aan de Plenkertstraat te Valkenburg ving in 1909 aan. Deze werd uitgevoerd door de plaatselijke aannemer J. Lemmens met bouwmeester dr. P. Cuypers als supervisor. De honderden in de gangen, grafkamers en kapellen aangebrachte fresco’s, zijn exacte kopieën van de Romeinse. Deze werden aangebracht door de schilders Sneltens en Visschers. Het oorspronkelijke idee van Jan Diepen werd aldus een uiterst serieus project met internationale allure.
Tegen de afronding van de eerste fase in 1910 wordt voor het project een wetenschappelijke begeleidingscommissie ingesteld, waarin o.a. ook protestanten als generaal-majoor F.A. Hoefer (Hattem,1850-1938), initiatiefnemer Openluchtmuseum Arnhem en oprichter van het te Delft
gevestigde Kon. Leger- en Wapenmuseum en de predikant dr. H.T. Oberman (Heemstede, 1883-1924), tevens secretaris van de commissie, participeerden. Verder vinden we in de commissie de namen terug van de eerder genoemde dr. P. Cuypers uit Roermond; prof.dr. Pijper uit Leiden; prof.dr. J. Schrijnen uit Nijmegen, ook betrokken bij het Openluchtmuseum; dr. Eug. van Doorn uit Rome; mgr.dr. Hensen uit Rome; mgr.dr. B. Eras, later rector van het Nederlands College in Rome; pastoor F.Sarton uit Valkenburg; dr. F. Smits uit Goirle; prof.dr. R. Maere uit Leuven en uiteraard Jan en Karel Diepen.
Op 12 juli 1910 vindt de officiële opening van het eerste deel van de Valkenburgse Katakomben plaats. De opening wordt verricht door de voorzitter van de Romeinse Commissie, prof. O. Marucchi, die hiervoor samen met de inspecteur der Romeinse catacomben, A. Bevignani, naar Valkenburg is overgekomen. In deze eerste fase zijn de reproducties van de zgn. Callixtus-groep gerealiseerd, die onder meer de meest bekende delen van de Callixtuscatacombe, het Baptisterium uit de Pontianuscatacombe en de belangrijkste gedeelten van de Priscillacatacombe (Capella Greca) omvatten.
Na de openstelling in 1910 gaan de werkzaamheden verder voor de tweede fase waarin de Domitilla-groep gereconstrueerd wordt. In 1911 brengt Jan Diepen nogmaals, samen met aannemer Lemmens en schilder Visschers een bezoek aan Rome voor nader onderzoek voor de uitvoering van de tweede fase. Deze wordt in 1912 afgerond en op 2 juli dat jaar vindt de openstelling plaats door baron dr. R. Kanzler, secretaris van de Archeologische Commissie in Rome in tegenwoordigheid van graaf Maruffi, commandant van de Zwitserse Garde van het Vaticaan, als vertegenwoordiger van Paus Pius X. Zijn in Rome slechts delen van enkele catacomben voor het publiek toegankelijk, in Valkenburg treft men in een overzichtelijk en aaneengesloten complex delen van 14 catacomben in een relatief kort bestek bijeen.
Het prestige, mede gebaseerd op de eerder genoemde contacten, blijkt uit een reeks gerenommeerde gasten die vanaf 1910 de Valkenburgse katakomben bezoeken. Vooraanstaande namen uit politiek, wetenschap en kerk, nationaal en internationaal prijken nog steeds op het mergel- stenen eretableau in de groeve. Hieronder treffen we de namen aan van Z.K.H. Prins Hendrik der Nederlanden, die op 16 augustus 1910 met de Gouverneur van Limburg, jhr. mr. Ruys de Beerenbrouck de Katakomben bezocht; Prince Albert de Liège, de huidige Belgische koning; dr. Seipel, bondskanselier van Oostenrijk en diverse ministers, aartsbisschoppen en pauselijke internuntii.
Na de opening verschenen er lovende en opmerkelijke artikelen in de nationale en internationale pers.
Toen het Katakombenproject was voltooid, wilden de eigenaren de toekomst ervan zeker stellen. Hiertoe werd op 13 mei 1913 de Katakomben-Stichting opgericht, die als doel had: “de studie van de christelijke oudheid te bevorderen en de kennis daaromtrent te verbreiden”. Het gerealiseerde complex werd aan de nieuw opgerichte stichting overgedragen. De voornaamste taak van de stichting was en is nog steeds het beheer van de Valkenburgse katakomben. Als blijk van waardering werd bij Koninklijk Besluit van 23 maart 1915 no. 52, door Hare Majesteit de Koningin op voordracht van de minister van Financiën, mr. Treub, kwijtschelding en teruggave verleend van de registratierechten, die geheven waren bij de overdracht van de Katakomben aan de Katakomben-Stichting. De samenstelling van het stichtingsbestuur en de eerder in het leven geroepen Archeologische Commissie maakt op indringende wijze duidelijk hoe zeer Jan en Karel Diepen het project hebben weten te verankeren in de toenmalige wereld van politiek, cultuur, kerk en wetenschap.
Ook het bestuur van de Katakomben-Stichting bleef vooruit kijken. Met name Jan Diepen had nog grootse plannen, die zich vooral richtten op het wetenschappelijke vlak. Zo wilde hij de collectie oudheden uitbouwen tot een groot museum en verder een omvangrijke wetenschappelijke bibliotheek oprichten. Daarnaast werd een Studiefonds gesticht waaruit studies, archeologisch onderzoek en uitgaven van boeken op het gebied van de vroeg-christelijke archeologie en kunst bekostigd konden worden.
Tot de jaren dertig van de vorige eeuw bezochten jaarlijks gemiddeld 20.000 bezoekers de Romeinse Katakomben in Valkenburg en had de stichting een zekere naam opgebouwd in de wetenschappelijke wereld. Mede door de langdurige ziekte van Jan Diepen, die in 1930 overleed
en de economische crisis van de jaren dertig, kwamen nog voorgenomen ontwikkelingen tot stilstand. Na de Tweede Wereldoorlog kenden de Katakomben nog een korte opleving. Het jaar 1949 was een topjaar met ruim 67.000 bezoekers. Door gebrek aan gelden, de stichting was en is nooit gesubsidieerd, het wegvallen van de inzet van drijvende krachten als Jan en Karel Diepen, kregen de Katakomben te maken met een terugslag. De collectie oudheden werd in 1971 in bewaring en bruikleen gegeven aan het nieuwe Thermenmuseum te Heerlen en de bibliotheek is in 1974 overgedragen aan de Universiteit voor Theologie en Pastoraat (UTP) in Heerlen. Bij de overname van de UTP door de Universiteit van Nijmegen in 2002, werd deze collectie boeken en manuscripten ondergebracht bij de wetenschappelijke bibliotheek van het bisdom Roermond in de abdij van Rolduc. Het archief van de Katakomben is opgeslagen bij en wordt professioneel beheerd door Rijckheyt, centrum voor regionale geschiedenis, een onderdeel van het archief van de gemeente Heerlen. De gemeentelijke archivarissen van Heerlen en de directie van het Thermenmuseum maakten lange tijd deel uit van het stichtingsbestuur van de Katakomben.
Heden en toekomst
De afgelopen vijftien jaar heeft het stichtingsbestuur de in de jaren zeventig en tachtig ontstane negatieve ontwikkelingen weten te doorbreken door dit unieke monument opnieuw in de belangstelling te brengen. Scholieren, m.n. uit het voortgezet onderwijs, vormen met hun groepsbezoeken de thans belangrijkste doelgroep. Excursies aan de Katakomben worden vaak gecombineerd met een bezoek aan het Thermenmuseum in Heerlen.
De stichting heeft één werknemer in loondienst, die als bedrijfsleider fungeert en die samen met drie voor dit doel geschoolde vrijwilligers, als gidsen de rondleidingen verzorgen. Het bezoekersaantal varieert het laatste decennium tussen de 10.000 – 12.000 per jaar. Hiermede kan een sluitende exploitatie worden gerealiseerd. De kwaliteit van de in de periode 1909-1912 aangebrachte fresco’s is naar het oordeel van deskundigen onverminderd goed te noemen.
Inhoudelijk wordt het bestuur thans geadviseerd door prof. dr. Paul Post van de Universiteit van Tilburg, die tijdens zijn studie al betrokken was bij de Katakomben en hierover publiceerde.
De veiligheid van de groeve waarin de Katakomben zijn gereconstrueerd voldoet aan de eisen van het Staatstoezicht op de Mijnen en de Provincie Limburg.
De Romeinse Katakomben in Valkenburg zijn een zeer bijzonder cultuurhistorisch project. Ze tonen overeenkomsten met grote attractieparken met museale pretenties zoals de Heilig-Land-Stichting bij Nijmegen (1917, nu Orientalis), maar vooral met het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem (1918). Laatstgenoemde maakte, evenals de Valkenburgse Katakomben, gebruik van een internationaal en onderling nauw verweven netwerk van personen (o.a. P.Cuypers, F.A. Hoefer), die bij de realisering van beiden een rol hebben gespeeld. Het bijzondere van het Valkenburgse project is dat het – hoewel kind van zijn tijd - toch vooral als een wetenschappelijke archeologische reconstructie werd gepresenteerd, toegespitst op de
vroeg-christelijke tijd. Om Huizinga te citeren: ”de bekoring van het echte, kan ook met een perfecte, wetenschappelijk verantwoorde replica”.
Het huidige beleid van de Katakombenstichting gaat uit van een meerlagige positionering van het monument. Op de eerste plaats als cultuurhistorisch museaal project. De Katakomben zijn aangesloten bij de Museumjaarkaart. Als zodanig past het in de toenemende belangstelling voor verleden en religie. Het is een uniek project dat een bepaalde omgang met dat verleden toont. Voorts is het een van de belangrijkste ondergrondse mergelcomplexen en delen ze mee in de grote belangstelling voor grotten en onderaardse kapellen. Het project omvat aldus de fascinatie voor de vroege kerk, met name voor de kunst, de beeldtaal en de materiële cultuur van de eerste christenen, alsmede de belangstelling voor de cultuurgeschiedenis van eind 19e en begin 20ste eeuw met die voor grotten.
Lieve familie,
Hierbij vast wat info over de Katakomben.
Zie tevens onderstaande site van onze Katakomben.
http://www.katakomben.nl/
Lieve groet,
Joris Diepen
100 jaar Romeinse Katakomben* in Valkenburg
De catacomben van Rome in Rome, maar ook elders in het laat-antieke middellandse zeegebied, waren catacomben onderaardse begraafplaatsen, waarin in de eerste eeuwen van onze jaartelling christenen en joden in groten getale een laatste rustplaats kregen.
Ze zijn voor wat Rome betreft, gelegen buiten de oude stadsmuren aan uitvalswegen, zoals de Via Appia en Via Salaria. Slechts enkele van deze uitgebreide onderaardse gangencomplexen zijn voor het publiek toegankelijk. De Valkenburgse katakomben zijn te typeren als een archeologische reconstructie van vroeg-christelijke begraafplaatsen.
Ontstaan en ontwikkeling van de Romeinse Katakomben in Valkenburg Het ontstaan van de Romeinse Katakomben in Valkenburg, alsook de opkomst van Valkenburg als toeristisch centrum, gaan terug tot het einde van de 19e eeuw en zijn nauw verbonden met de Tilburgse textielfabrikantenfamilie Diepen. Armand Diepen (1846-1895), behalve industrieel ook een vooraanstaand socioloog en econoom, kocht aan de Plenkertstraat een buitenhuis en terreinen, die hij inrichtte als een park in de toen populaire Engelse landschapsstijl (het Rotspark). Na zijn dood werd de band van de familie Diepen met Valkenburg voortgezet door twee van zijn zonen, Jan (1872-1930) en Karel (1873-1954) Diepen. Zij vestigden zich definitief in Valkenburg. Jan Diepen raakte in 1908 geboeid door de catacomben in Rome en vatte het idee op om delen van deze Romeinse catacomben, in de mergelgroeve onder het terrein van het familiebezit, na te maken. Met veel ambitie en energie werd dit omvangrijke project opgepakt en met name Jan wist, gebruik makend van de contacten van de familie Diepen en niet in de laatste plaats van zijn familiekapitaal, veel deskundigen en autoriteiten voor dit plan te mobiliseren.
* Officiële spelling: catacomben.
Statutaire naamgeving: Katakomben, afgeleid van het Griekse woord kata-kumbèn
De bekende architect dr. Pierre Cuypers, die regelmatig in Valkenburg verbleef en tot de relatiekring van de familie Diepen behoorde, kreeg de supervisie over de uitvoering van het project. Hierbij werden werkeloze schilders uit zijn atelier ingeschakeld.
Het project had een meerledige doelstelling. Een eerste oogmerk, vooral naar buiten toe, was sociaal van karakter; nl. werkverschaffing in een voor Valkenburg economisch moeilijke periode. Voorts was er vanaf het begin het wetenschappelijke, meer specifiek, het christelijk-archeologische oogmerk. Gesteld kan worden, dat het katakombenproject vooral een nieuw monument van christelijke kunst en archeologie wil zijn en de wetenschappelijke dimensies voorop plaatst.
Essentieel voor de snelle verantwoorde totstandkoming van de Valkenburgse katakomben zijn een drietal samenhangende contacten, die Jan en Karel Diepen voor hun plannen benutten. Dit betroffen zowel maatschappelijk/politieke als kerkelijke contacten in binnen- en buitenland als contacten met de nationale en internationale wetenschappelijke wereld. Alleen tegen de achtergrond van deze drie netwerken kan worden verklaard, dat in zo’n korte tijd een zo groot project gerealiseerd kon worden, waarbij de al eerder genoemde factor van het familiekapitaal niet onvermeld mag blijven. Voor de uitvoering van het project was medewerking vanuit Rome, waar de te kopiëren originelen zich bevinden, uiteraard onontbeerlijk. De medewerking van de Pauselijke Commissie voor Christelijke Archeo-logie onder leiding van prof. O. Marucchi en secretaris baron dr. R. Kanzler opende de poorten tot alle Romeinse catacomben. Deze commissie stelde personeel beschikbaar voor de voor de reproductie noodzakelijke opmetingen. Verder verleenden catacombendeskun- digen zoals prof. J. Wilpert en Sixtus Scaglia hun medewerking.
De bouw en reproductie in de beschikbare mergelgroeve aan de Plenkertstraat te Valkenburg ving in 1909 aan. Deze werd uitgevoerd door de plaatselijke aannemer J. Lemmens met bouwmeester dr. P. Cuypers als supervisor. De honderden in de gangen, grafkamers en kapellen aangebrachte fresco’s, zijn exacte kopieën van de Romeinse. Deze werden aangebracht door de schilders Sneltens en Visschers. Het oorspronkelijke idee van Jan Diepen werd aldus een uiterst serieus project met internationale allure.
Tegen de afronding van de eerste fase in 1910 wordt voor het project een wetenschappelijke begeleidingscommissie ingesteld, waarin o.a. ook protestanten als generaal-majoor F.A. Hoefer (Hattem,1850-1938), initiatiefnemer Openluchtmuseum Arnhem en oprichter van het te Delft
gevestigde Kon. Leger- en Wapenmuseum en de predikant dr. H.T. Oberman (Heemstede, 1883-1924), tevens secretaris van de commissie, participeerden. Verder vinden we in de commissie de namen terug van de eerder genoemde dr. P. Cuypers uit Roermond; prof.dr. Pijper uit Leiden; prof.dr. J. Schrijnen uit Nijmegen, ook betrokken bij het Openluchtmuseum; dr. Eug. van Doorn uit Rome; mgr.dr. Hensen uit Rome; mgr.dr. B. Eras, later rector van het Nederlands College in Rome; pastoor F.Sarton uit Valkenburg; dr. F. Smits uit Goirle; prof.dr. R. Maere uit Leuven en uiteraard Jan en Karel Diepen.
Op 12 juli 1910 vindt de officiële opening van het eerste deel van de Valkenburgse Katakomben plaats. De opening wordt verricht door de voorzitter van de Romeinse Commissie, prof. O. Marucchi, die hiervoor samen met de inspecteur der Romeinse catacomben, A. Bevignani, naar Valkenburg is overgekomen. In deze eerste fase zijn de reproducties van de zgn. Callixtus-groep gerealiseerd, die onder meer de meest bekende delen van de Callixtuscatacombe, het Baptisterium uit de Pontianuscatacombe en de belangrijkste gedeelten van de Priscillacatacombe (Capella Greca) omvatten.
Na de openstelling in 1910 gaan de werkzaamheden verder voor de tweede fase waarin de Domitilla-groep gereconstrueerd wordt. In 1911 brengt Jan Diepen nogmaals, samen met aannemer Lemmens en schilder Visschers een bezoek aan Rome voor nader onderzoek voor de uitvoering van de tweede fase. Deze wordt in 1912 afgerond en op 2 juli dat jaar vindt de openstelling plaats door baron dr. R. Kanzler, secretaris van de Archeologische Commissie in Rome in tegenwoordigheid van graaf Maruffi, commandant van de Zwitserse Garde van het Vaticaan, als vertegenwoordiger van Paus Pius X. Zijn in Rome slechts delen van enkele catacomben voor het publiek toegankelijk, in Valkenburg treft men in een overzichtelijk en aaneengesloten complex delen van 14 catacomben in een relatief kort bestek bijeen.
Het prestige, mede gebaseerd op de eerder genoemde contacten, blijkt uit een reeks gerenommeerde gasten die vanaf 1910 de Valkenburgse katakomben bezoeken. Vooraanstaande namen uit politiek, wetenschap en kerk, nationaal en internationaal prijken nog steeds op het mergel- stenen eretableau in de groeve. Hieronder treffen we de namen aan van Z.K.H. Prins Hendrik der Nederlanden, die op 16 augustus 1910 met de Gouverneur van Limburg, jhr. mr. Ruys de Beerenbrouck de Katakomben bezocht; Prince Albert de Liège, de huidige Belgische koning; dr. Seipel, bondskanselier van Oostenrijk en diverse ministers, aartsbisschoppen en pauselijke internuntii.
Na de opening verschenen er lovende en opmerkelijke artikelen in de nationale en internationale pers.
Toen het Katakombenproject was voltooid, wilden de eigenaren de toekomst ervan zeker stellen. Hiertoe werd op 13 mei 1913 de Katakomben-Stichting opgericht, die als doel had: “de studie van de christelijke oudheid te bevorderen en de kennis daaromtrent te verbreiden”. Het gerealiseerde complex werd aan de nieuw opgerichte stichting overgedragen. De voornaamste taak van de stichting was en is nog steeds het beheer van de Valkenburgse katakomben. Als blijk van waardering werd bij Koninklijk Besluit van 23 maart 1915 no. 52, door Hare Majesteit de Koningin op voordracht van de minister van Financiën, mr. Treub, kwijtschelding en teruggave verleend van de registratierechten, die geheven waren bij de overdracht van de Katakomben aan de Katakomben-Stichting. De samenstelling van het stichtingsbestuur en de eerder in het leven geroepen Archeologische Commissie maakt op indringende wijze duidelijk hoe zeer Jan en Karel Diepen het project hebben weten te verankeren in de toenmalige wereld van politiek, cultuur, kerk en wetenschap.
Ook het bestuur van de Katakomben-Stichting bleef vooruit kijken. Met name Jan Diepen had nog grootse plannen, die zich vooral richtten op het wetenschappelijke vlak. Zo wilde hij de collectie oudheden uitbouwen tot een groot museum en verder een omvangrijke wetenschappelijke bibliotheek oprichten. Daarnaast werd een Studiefonds gesticht waaruit studies, archeologisch onderzoek en uitgaven van boeken op het gebied van de vroeg-christelijke archeologie en kunst bekostigd konden worden.
Tot de jaren dertig van de vorige eeuw bezochten jaarlijks gemiddeld 20.000 bezoekers de Romeinse Katakomben in Valkenburg en had de stichting een zekere naam opgebouwd in de wetenschappelijke wereld. Mede door de langdurige ziekte van Jan Diepen, die in 1930 overleed
en de economische crisis van de jaren dertig, kwamen nog voorgenomen ontwikkelingen tot stilstand. Na de Tweede Wereldoorlog kenden de Katakomben nog een korte opleving. Het jaar 1949 was een topjaar met ruim 67.000 bezoekers. Door gebrek aan gelden, de stichting was en is nooit gesubsidieerd, het wegvallen van de inzet van drijvende krachten als Jan en Karel Diepen, kregen de Katakomben te maken met een terugslag. De collectie oudheden werd in 1971 in bewaring en bruikleen gegeven aan het nieuwe Thermenmuseum te Heerlen en de bibliotheek is in 1974 overgedragen aan de Universiteit voor Theologie en Pastoraat (UTP) in Heerlen. Bij de overname van de UTP door de Universiteit van Nijmegen in 2002, werd deze collectie boeken en manuscripten ondergebracht bij de wetenschappelijke bibliotheek van het bisdom Roermond in de abdij van Rolduc. Het archief van de Katakomben is opgeslagen bij en wordt professioneel beheerd door Rijckheyt, centrum voor regionale geschiedenis, een onderdeel van het archief van de gemeente Heerlen. De gemeentelijke archivarissen van Heerlen en de directie van het Thermenmuseum maakten lange tijd deel uit van het stichtingsbestuur van de Katakomben.
Heden en toekomst
De afgelopen vijftien jaar heeft het stichtingsbestuur de in de jaren zeventig en tachtig ontstane negatieve ontwikkelingen weten te doorbreken door dit unieke monument opnieuw in de belangstelling te brengen. Scholieren, m.n. uit het voortgezet onderwijs, vormen met hun groepsbezoeken de thans belangrijkste doelgroep. Excursies aan de Katakomben worden vaak gecombineerd met een bezoek aan het Thermenmuseum in Heerlen.
De stichting heeft één werknemer in loondienst, die als bedrijfsleider fungeert en die samen met drie voor dit doel geschoolde vrijwilligers, als gidsen de rondleidingen verzorgen. Het bezoekersaantal varieert het laatste decennium tussen de 10.000 – 12.000 per jaar. Hiermede kan een sluitende exploitatie worden gerealiseerd. De kwaliteit van de in de periode 1909-1912 aangebrachte fresco’s is naar het oordeel van deskundigen onverminderd goed te noemen.
Inhoudelijk wordt het bestuur thans geadviseerd door prof. dr. Paul Post van de Universiteit van Tilburg, die tijdens zijn studie al betrokken was bij de Katakomben en hierover publiceerde.
De veiligheid van de groeve waarin de Katakomben zijn gereconstrueerd voldoet aan de eisen van het Staatstoezicht op de Mijnen en de Provincie Limburg.
De Romeinse Katakomben in Valkenburg zijn een zeer bijzonder cultuurhistorisch project. Ze tonen overeenkomsten met grote attractieparken met museale pretenties zoals de Heilig-Land-Stichting bij Nijmegen (1917, nu Orientalis), maar vooral met het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem (1918). Laatstgenoemde maakte, evenals de Valkenburgse Katakomben, gebruik van een internationaal en onderling nauw verweven netwerk van personen (o.a. P.Cuypers, F.A. Hoefer), die bij de realisering van beiden een rol hebben gespeeld. Het bijzondere van het Valkenburgse project is dat het – hoewel kind van zijn tijd - toch vooral als een wetenschappelijke archeologische reconstructie werd gepresenteerd, toegespitst op de
vroeg-christelijke tijd. Om Huizinga te citeren: ”de bekoring van het echte, kan ook met een perfecte, wetenschappelijk verantwoorde replica”.
Het huidige beleid van de Katakombenstichting gaat uit van een meerlagige positionering van het monument. Op de eerste plaats als cultuurhistorisch museaal project. De Katakomben zijn aangesloten bij de Museumjaarkaart. Als zodanig past het in de toenemende belangstelling voor verleden en religie. Het is een uniek project dat een bepaalde omgang met dat verleden toont. Voorts is het een van de belangrijkste ondergrondse mergelcomplexen en delen ze mee in de grote belangstelling voor grotten en onderaardse kapellen. Het project omvat aldus de fascinatie voor de vroege kerk, met name voor de kunst, de beeldtaal en de materiële cultuur van de eerste christenen, alsmede de belangstelling voor de cultuurgeschiedenis van eind 19e en begin 20ste eeuw met die voor grotten.
Katakomben
Of Catacomben?
De catacombenstichting is altijd een begrip geweest binnen de familie Diepen. Joris Diepen is lid van het stichtingsbestuur en greep de zoektocht naar de doopjurk aan om de familie te berichten over het 100-jarig bestaan van de stichting.
Joris:
De catacombenstichting is altijd een begrip geweest binnen de familie Diepen. Joris Diepen is lid van het stichtingsbestuur en greep de zoektocht naar de doopjurk aan om de familie te berichten over het 100-jarig bestaan van de stichting.
Joris:
Lieve neven en nichten,
Marilet gefeliciteerd met de doop van je prachtige kleindochter.
Super idee van Frits om de doopjurk ter beschikking te houden van alle nakomelingen van oma Diepen.
De zoektocht van Marilet, brengt mij op een ander ‘familiebezit’, n.l. de Katakomben.
Vele van jullie kennen de Katakomben waarschijnlijk niet. Toch is dit een cultureel erfgoed van de familie Diepen.
Volgend jaar bestaan de Katakomben 100 jaar.
Zeker een goede gelegenheid om elkaar weer eens te zien.
Het eerste bestuur van de Katakomben 100 jaar geleden.
van links naar rechts
staande: Chretien Haffmans, Jan Diepen, Karel Diepen
zittend: dr.Goossens, Pierre Cuypers, Jhr. Ruys de Beerenbrouck, gouverneur en ere-voorzitter, O.Haffmans, erelid, J.Vermeulen, burgemeester Valkenburg
Mijn nichtje, Pamela Diepen, dochter van Bart Diepen, zit samen met mij in het bestuur van de Katakomben stichting.
Begin volgend jaar kunnen jullie van ons een uitnodiging verwachten voor het honderdjarig bestaan.
Het zou mooi zijn dat jullie allemaal de mailadressen doorsturen van alle neven en nichten en jullie kroost, zodat Pamela en ik ook haar generatie kunnen uitnodigen.
Rest mij, jullie een heerlijk Kerst toe te wensen en een goede afsluiting van 2009.
En vast al het beste voor 2010 toegewenst.
Lieve groeten,
Joris Diepen
Doopjurk
Dit is dan de doopjurk waar het allemaal mee begon. Vele kleinkinderen zijn er in gedoopt, waaronder mijn zoons Laurens, Joris en Bastiaan. Wie de doopjurk heeft laten maken en wie er als eerste in is gedoopt weet ik niet. De laatste was in ieder geval Carijn, kleindochter van Mari-Colette van Spaendonck, die de laatste zoektocht naar de doopjurk was gestart. Laten we deze website als bron houden van waar de doopjurk zich bevindt!
Mari-Colet schrijft:
Aan alle neven en nichten die hebben helpen denken over waar de doopjurk zich zou bevinden. DANK!
Hij was toevertrouwd door tante Letty aan de zorg en in handen van Michiel van der Ven.
Dat was natuurlijk lastig zoeken wanneer je Van Spaendonck heet, of Nolet, van Haaren , Vogelaar of Gimbrère en op zoek bent naar een Diepen-doopjurk die zich bij een Van der Ven bevindt!
Dat hij zich wel bevindt in de care van Michiel daaraan wil ik niet twijfelen maar wie van jullie heeft een oplossing voor de volgende die - altijd in tijdgebrek natuurlijk - op zoek gaat naar dat dierbare familiestuk?
Ingevoegd een foto van de dopeling in de armen van zoon Olaf, naast hem mijn schoondochter en mammie van Carijn, Heleen. De Dominee is de vader van Heleen met in de hand de katholieke doopkaars die door de katholieke kerk was geschonken om hiermee ook de geldigheid voor de katholieke kerk te bezegelen!
Dag neven dag nichten, liefs van Marilet.
Mari-Colet schrijft:
Aan alle neven en nichten die hebben helpen denken over waar de doopjurk zich zou bevinden. DANK!
Hij was toevertrouwd door tante Letty aan de zorg en in handen van Michiel van der Ven.
Dat was natuurlijk lastig zoeken wanneer je Van Spaendonck heet, of Nolet, van Haaren , Vogelaar of Gimbrère en op zoek bent naar een Diepen-doopjurk die zich bij een Van der Ven bevindt!
Dat hij zich wel bevindt in de care van Michiel daaraan wil ik niet twijfelen maar wie van jullie heeft een oplossing voor de volgende die - altijd in tijdgebrek natuurlijk - op zoek gaat naar dat dierbare familiestuk?
Ingevoegd een foto van de dopeling in de armen van zoon Olaf, naast hem mijn schoondochter en mammie van Carijn, Heleen. De Dominee is de vader van Heleen met in de hand de katholieke doopkaars die door de katholieke kerk was geschonken om hiermee ook de geldigheid voor de katholieke kerk te bezegelen!
Dag neven dag nichten, liefs van Marilet.
Portretten opa en oma Diepen
Dit zijn de alombekende portretten van Opa en Oma Diepen. Colette Cseszko-Vogelaar was even op zoek gegaan naar foto's van de familie Diepen en had deze drie van onze directe voorouders gevonden, waaronder de bekende twee portretten van Oma en Opa ook een --door haar nooit eerder geziene-- afbeelding van het bruidspaar Herman Diepen en Colette Berghegge, die nu op de titelpagina van deze website prijkt.---
Bron: Regionaal Archief Tilburg
http://www.
Doctor Ingenieur Herman Gustaaf Karel Frederik Diepen, geboren te Tilburg op 9 november 1877 als zoon van Arnold Leon Armand Diepen en van Léonie Marie Josephine Bareel. Herman Diepen huwde op 6 augustus 1906 te Tilburg met Coleta Maria Anna Josephina Berghegge. Het echtpaar Diepen-Berghegge kreeg tien kinderen en woonde aan de Korvelseweg 156 te Tilburg. Herman Diepen was ingenieur en beherend vennoot van de wollenstoffenfabriek NV Gebroeders Diepen te Tilburg, president-commissaris van de NV Difega te Bergen op Zoom, commissaris van de NV Frits Diepen Vliegtuigen, commissaris van de Coöperatieve Brandrisico te Amsterdam en vervulde diverse verenigingsfuncties. Verder was hij technisch en wetenschappelijk onderlegd en geïnteresseerd en was o.a. ook ontwerper van een plan voor het overwegvraagstuk aan de Utrechtsestraat te Tilburg. Herman Diepen overleed op 14 september 1946 te Tilburg.
Coleta Maria Anna Josephina Berghegge, geboren te Tilburg op 29 september 1886 als dochter van Johannes Antonius Berghegge en van Josephina Maria Margaretha Houben. Zij huwde op 6 augustus 1906 te Tilburg met Herman Gustaaf Karel Frederik Diepen. Ze is in Tilburg overleden op 4 februari 1980.
Start van de website voor de nazaten van Herman Gustaaf Karel Frederik Diepen en Coleta Maria Anna Josephina Berghegge
Beste Familieleden,
Een plotselinge stroom van email berichten tussen diverse kleinkinderen van Opa en Oma Diepen-Berghegge werd niet door iedereen in de inbox gewaardeerd. Het leek mij beter om daar een website over te maken. Te meer daar de aanleiding van de emails een zoektocht naar de bekende doopjurk was en een website een betere methode is om de verblijfplaats van de doopjurk bij te houden.
Dit is het eerste bericht op deze Diepen-Berghegge website en ik hoop dat er nog vele zullen volgen!
Frits Nolet
Vlaardingen
Zoon van Kien (Christinea Rudolpha Coleta) Diepen (e.v. Guust - August Marie - Nolet)
Een plotselinge stroom van email berichten tussen diverse kleinkinderen van Opa en Oma Diepen-Berghegge werd niet door iedereen in de inbox gewaardeerd. Het leek mij beter om daar een website over te maken. Te meer daar de aanleiding van de emails een zoektocht naar de bekende doopjurk was en een website een betere methode is om de verblijfplaats van de doopjurk bij te houden.
Dit is het eerste bericht op deze Diepen-Berghegge website en ik hoop dat er nog vele zullen volgen!
Frits Nolet
Vlaardingen
Zoon van Kien (Christinea Rudolpha Coleta) Diepen (e.v. Guust - August Marie - Nolet)
Abonneren op:
Posts (Atom)
